Geschiedenis van het boogschieten

Het hoeft geen betoog dat boogschieten één van de oudste kunsten is die de mensheid kent.  De pijl en boog zijn hoogst waarschijnlijk afkomstig uit Azie.  De chinees Hori zou de uitvinder zijn. Al tienduizenden jaren heeft de mens zich van de handboog bediend met wisselende bedoelingen. Was de boog allereerst een middel voor de jacht en dus uiterst belangrijk voor de voedselvoorziening van de mens, bijna onmiddellijk werd hij ook gebruikt ter verdediging en deed daarmee zijn intrede in de krijgskunst. Maar ook is het handboogschieten als sport al zeer lang bekend.  Het waren de perzen die het boogschieten in de Griekse cultuur introduceerden.  Het was een gewaardeerde martiale kunst waarbij de besten het tegen elkaar opnamen in de schaduw van Olympus. De tijd dat de boog een belangrijk wapen bleef vond zijn einde met de intrede van het v uurwapen. We kennen allemaal de geromantiseerde confrontaties tussen boog en vuurwapen zoals ten tijde van de strijd tussen de indiaanse bewoners van Noord Amerika en de kolonialisten. Behalve de indianen waren ook de Turken erkende boogschutters. Het verhaal gaat dat de Sultan Mohammed Khan in 1247 zijn pijl 1275 pijllengten kon wegschieten. Dat komt neer op een afstand van bijna 1000 meter. Nog in het einde van de 19de eeuw was in Londen een Turk die zijn pijl 800 meter ver schoot, de sportman van het jaar.

Sowieso kent de geschiedenis van de handboogsport vele romantische helden.  Een handboogschutter die over zijn sport met een buitenstaander praat, wordt snel vergeleken met Robin Hood of wordt door absolute leken gevraagd of hij een appel van iemands hoofd kan schieten. Deze heldendaad werd verricht door de Zwitserse voet- en kruisboogschutter Willem Tell. Het handboogschieten kent ook vele gedaanten over de hele wereld in verschillende culturen. Zo is in Korea het handboogschieten de volkssport nummer 1. In Japan wordt op zeer hoog niveau geschoten waarbij de Zen Boeddhistische, filosofische achtergrond een grote rol in de sportbeoefening speelt. In de westerse wereld heeft de handboog een technische evolutie doorgemaakt tot sommige uiterst “high tech” vormen. Als nieuwkomer sta je soms versteld te kijken naar de vele verschillende bogen vol “toeters en bellen”. Alle mogelijke technische snufjes, die de precisie van het schieten moeten verbeteren vormen een favoriet gespreksonderwerp onder de schutters.  Maar hoe fantastisch, soms futuristisch het er ook kan uit zien, de handboogsport blijft berusten op eeuwen oude technieken waar in wezen niets aan veranderd is.

.